Dromen. Iets wat ik als klein meisje al heel goed kon.
In de magische wereld van Harry Potter en Zweinstein voelde ik me thuis omdat alles wat je maar kon bedenken, daar echt waar kon zijn. Ik denk nog vaak (i kid you not) aan hoe lekker boterbiertjes zouden smaken. Hoe vrij ik me zou voelen op een bezemsteel in de lucht. En in welke afdeling de sorteerhoed mij zou hebben geplaatst (Team Griffoendor!)
Het zal je dan ook niet verbazen dat ik oprecht teleurgesteld was dat ik op mijn 12e verjaardag geen uitnodiging van Zweinstein kreeg via een uil die mijn kamer binnenvloog (again i kid you not).
Everything you can imagine is real
-Is al jaren mijn motto. Maar er is een tijd geweest dat ik niet zoveel droomde. Sterker nog ik vergat dat magie en dromen bestonden. Of misschien maakte ik mezelf dat wijs omdat ik bang was om te dromen.
Bang was dat ik het niet kon
Dat het niet voor mij was weggelegd
Dat ik niet goed genoeg was.
Eigenlijk zei ik tegen mezelf dat ik een dubbeltje was dat nooit een kwartje zou worden. Of dat ik een snul (haha jaaaa, nu test ik je op je Harry Potter kennis!) was tussen allemaal mensen die wel konden toveren.
Gelukkig heb ik die tijd lang achter me gelaten. Ik bekijk de wereld weer door de bril van een eerstejaars op Zweinstein.
Ik verwonder me over al het mooie en magische om mij heen en tover mijn eigen realiteit bij elkaar.
6 jaar geleden droomde ik van een droombaan waarin ik vrijheid kon ervaren, vanuit mijn superpowers van betekenis voor anderen kon zijn en vanuit flow en creativiteit kon werken. Kunnen werken op mijn eigen voorwaarden.
En die droom is werkelijkheid geworden. Ik knijp mezelf nog elke dag even of dit echt mijn leven is.
Ging het vanzelf?
Hell no!
Dat wist Harry ook maar al te goed. Met dapperheid, lef, moed, durf en vastberadenheid wist hij elke uitdaging weer tot een goed eind te brengen.
En Stefannie trouwens ook. Elke donderdag om 12 uur geef ik een live lunchtalk op Instagram waarin ik met inspirerende oud-klanten spreek. Deze vrouwen gingen allemaal op hun eigen manier van strijden naar stromen en zijn vanuit hun hart en purpose gaan werken.
Gisteren sprak ik dus met Stefannie. Stefannie verloor 6 maanden geleden haar baan door Corona en besloot niet bij de pakken neer te gaan zitten maar haar droom om ondernemer te worden na te jagen.
Ze startte haar reis met meer vragen dan antwoorden, vond het vaak doodeng maar met volle moed zette ze haar reis voort. Stefannie heeft inmiddels haar droom werkelijkheid gemaakt en is haar eigen bedrijf gestart. Maar het belangrijkste: Ze heeft het avontuur en de voldoening gevonden waar ze zo naar op zoek was.
De boodschap van haar verhaal?
Durf te dromen en geloof dat wat jij wil -die droombaan die nu nog zo ver weg lijkt- echt mogelijk is!
Als jij kon toveren he?
Welke droombaan toverde jij dan voor jezelf?
En weet je: Those who don’t believe in magic will never find it. En zo simpel is het. Durf jij te dromen? Ook al ben je bang? Ook al zie je nog niet hoe?
En pak je die kans? Die kans om te kunnen toveren. Die kans op een one way ticket naar Zweinstein?
Ik weet wel wat ik zou doen als ik jou was.