Zegt ze tegen me tijdens onze eerste kennismaking.
Ze neemt een slok van haar water en verteld dat ze meer moet drinken omdat ze tijdens haar werk gewoon vergeet te eten en te drinken. Ze vindt het een typisch voorbeeld van hoe het nu met haar gaat en hoe erg ze geleefd voelt door haar werk.
‘Ik ben zo erg niet aanwezig in mijn lijf, vroeger voelde ik alles, mijn gevoel leidde me de weg. Maar ik kan er gewoon niet meer bij’
We praten over de cursus manifesteren waar ze mij tegenkwam. Ze deed zo haar best om de signalen van het universum te zien maar ze kreeg geen gehoor. Radiostilte.
Ik vraag haar hoeveel hulp ze al bij haar probleem heeft gehad: En ze vertelt me dat ze wel toegang heeft tot 100 online trainingen, maar dat ze het nooit kan toepassen in de praktijk.Het blijft bij theorie.
Haar verhaal doet me denken aan mijn eigen verhaal. Net voordat ik besloot om nu voor eens en altijd mijn eigen verhaal te gaan herschrijven. Echt het bedrijf gaan opzetten waar ik gelukkig van zou worden, nu echt voor het coachen te gaan.
Ik moest de rommel die ik had verzameld in mijn leven wel onder ogen komen en opruimen. Echt naar mijn gevoel leren luisteren.
Maar ik had geen idee waar ik moest beginnen. Totdat ik ineens hoorde over een subsidie waarmee je een loopbaancoach kon inhuren. De excuses die ik altijd had om hulp te vragen (investeren) en om een eerste stap te zetten waren nu weg.
Ik moest wel hulp vragen en toegeven dat ik er zelf niet uitkwam.
Ik vertel haar over mijn 1:1 coachprogramma en over dat het de brug is tussen waar ze nu is en waar ze wil zijn. Ze hoeft het niet meer alleen te doen, ze hoeft alleen haar hand maar naar me uit te reiken.
En dat is wat ze doet. Ze belt me een dag later op met een energie die ik de vorige keer niet bij haar heb gezien. Ze zegt: Ik voelde gelijk dit moet ik doen Laura. Ik VOELDE!
‘𝗗𝗮𝘁 𝘄𝗮𝘀 𝗵𝗲𝘁 𝘁𝗲𝗸𝗲𝗻 𝘃𝗮𝗻 𝗵𝗲𝘁 𝘂𝗻𝗶𝘃𝗲𝗿𝘀𝘂𝗺 𝗱𝗶𝗲 𝗶𝗸 𝗻𝗼𝗱𝗶𝗴 𝗵𝗮𝗱’. 𝗟𝗘𝗧’𝗦 𝗚𝗢!
Ik weet dat ik wat anders wil. Maar wat?
