Human beings of human doings?


We noemen onszelf human beings maar past human doings niet beter bij ons? In het Westen weten we als geen ander hoe we moeten ‘doen’. Tot actie overgaan, effectiviteit en efficiëntie…We hebben de overtuiging dat als we maar hard genoeg werken, al onze dromen uitkomen. Hell, the American Dream is er op gebouwd! Onze toekomst is maakbaar. Je moet dingen doen om ergens te komen. Maar is dat wel zo?

De doemodus

Laat ik eerst eens uitleggen wat de doemodus precies is. De doemodus is een verandermodus. Je komt in de doemodus wanneer iets in het hier en nu niet helemaal af/ok is. Je denkt het beter te krijgen door te gaan doen. Niet voor nu, maar voor later.

Er gebeurt van alles in je lijf en in je hersenen in deze modus. Je spieren zijn meer aangespannen, je denken is actiever en resultaatgerichter. Zelfs je emoties en stemming hangen af van externe resultaten. Je aandacht vernauwd. Je hebt letterlijk tunnelvisie. Er is geen aandacht voor het hier en nu. Creativiteit en intuïtie zijn hier niet bereikbaar. Het nadeel van de doemodus is dat hij verslavend is. Je komt er heel moeilijk uit en ziet zelf ook niet hoe druk je bent. Te weinig rust om te lezen maar wel zin om lekker een avondje te bingewatchen op Netflix? Ik presenteer u, de doemodus!

Stressmodus= doemodus EXTREME

Als je de doemodus kent, ken je ook de stressmodus. De stressmodus is de doemodus plus het gevoel van bedreiging en urgentie. Doemodus standje Extreme! Je hart begint sneller te kloppen en je maakt meer stresshormonen aan. Hiermee krijgen je hersenen het signaal dat er gevaar is en je komt in een overlevingsstand. Noodzakelijk in een noodsituatie maar wanneer je achter je pc zit op je werk? Not so much.

Human, just be.

We zijn verslaafd aan de doemodus. De meeste mensen moeten zichzelf toestemming geven om gewoon even te ‘zijn’. De doemodus houd je op weg naar je bestemming. Maar wat als je er al die tijd al bent geweest? En wat als ‘zijn’ in het hier en nu niet fijn is? Niets doen kan heel confronterend zijn en laat ons soms dingen voelen die we veel liever wegstoppen.

In de zijnsmodus heb je het rustgevende gevoel van ‘het is oke’. Zijn kun je niet doen. Zijn is er gewoon. Zijn moet je voelen. Het is goed zoals het is. Je oordeelt niet en hebt geen verwachtingen. Je accepteert en vertrouwt wat er op je pad komt. Je lijf ontspant zich en je hoofd is rustig. Voel je het verschil?

De balans

Wil je ook leren hoe je de balans vindt tussen de doe- en zijnsmodus? Of hoe je uit de stressmodus komt? Mail me op hallo@betekenisme.nl. Ook voor verdere vragen, opmerkingen of gewoon om hallo te zeggen!